یا زهرا

یا رب مکن از        لطف پریشان ما را

هر چند که هست      جرم عصیان ما را

ذات تو غنی بوده       وما محتاجیم

محتاج بغیر             خود مگردان ما را

صاحبان بصیرت، همیشه به خواندن زیارت عاشورا توجه داشتند و آن را به دیگران نیز سفارش می‌کردند. مرحوم شیخ رجبعلی خیاط که حالات معنوی او مشهور خاص و عام است، در توسل به اهل بیت علیه‌السلام به زیارت عاشورا تأکید فراوانی داشت و می‌فرمود: «در عالم معنا به من توصیه کرده‌اند که زیارت عاشورا بخوان». وی به دیگران نیز سفارش می‌کرد: «تا زنده‌اید زیارت عاشورا را از دست ندهید».

امام حسين7 در كربلا مكتبي را بنيان نهاد كه انسان‌ها را به سوي انساني زيستن، نجات، و تربيت فرامي‌خواند, مكتب سرخ ابا عبدالله7 و قيام حيات بخش عاشورا يكي از بهترين الگوها براي همگان به خصوص شيعيان است كه همواره در بستر تاريخ شيعه را به ستيز با ظلم و طغيان واداشته و مي‌دارد، از اين رو قيام خونين عاشورا آثار و پيامدهاي فراوانِ تربيتي دارد، و هر كس كه در اين راه قدم بگذارد و الگوي خويش را قيام عاشورا قراردهد، همواره زنده وبا آمادگي كامل براي پذيرش كمال خواهدزيست زيرا آرمان ابا عبدالله7 بلند و خدايي بوده و مكتبش بر محور ارزش‌ها پديد آمده است. و هر مكتبي كه بنيانش بر ارزش‌ها استوار باشد، همواره شاگرداني تربيت خواهدكرد كه سرآمد روزگار باشند، بدين سبب انسان‌هاي زيادي از مكتب كربلا الگو گرفته‌ و با چراغ پر فروغي كه امام حسين7 روشن كرده است، راه خويش را پيدا كرده‌اند؛ كه آن حضرت7 چراغ راه گمشدگان و كشتي نجات دور افتادگان از ساحل است، و دست حيرت زدگان را مي‌گيرد و نجات مي‌بخشد. مكتب امام حسين7 دنبالة راه پيامبر9 است كه مهم‌ترين اهدافش به كمال رساندن و تربيت و تزكية انسان بود، آن گونه كه از گمراهي ديگران بسيار غصه مي‌خورد تا آنجا كه نزديك بود جانش را فدا كند؛[2][2] امام حسين7 نيز براي سامان بخشيدن انسان و ترويج حق پرستي قيام نمود و جان عزيزش را در اين راه قرباني كرد:

«تيغ لا چون از ميان برون كشيد

از رگ ارباب باطل خون كشيد

نقش الا الله بر   صحرا  نوشت

سطر  عنوان نجات  ما نوشت»

اين جزوه هم در صدد آن است كه به بررسي آثار تربيتي قيام با بركت عاشورا بپردازد، اميد است اين بررسي ناقص، رضاي حق را در پي‌داشته باشد و بر معرفت نگارنده و خواننده بيفزايد.

داشتن تکیه گاهی قدرتمند و استوار در شداید و حوادث، عامل ثبات قدم و نهراسیدن از دشمنان و مشکلات است. توکل، تکیه داشتن بر نیروی الهی و نصرت اوست. قرآن کریم دستور می دهد که مؤمنان تنها به خدا تکیه کنند. امام حسین در آغاز حرکت خویش از مدینه، تنها با توکل به خدا این راه را برگزید و حتی توکلش بر یارانش هم نبود؛ از این رو از آنان نیز خواست هر که بخواهد، می تواند برگردد. با این توکل بود که هیچ رخدادی در عزم او خلل وارد نمی کرد.

در روز عاشورا با شروع حمله دشمن، حضرت در نیایشی به درگاه خدا، این اتکال و اعتماد به پروردگار را چنین بیان کرد: «انی توکلت علی اللّه ربّی و ربّکُم»؛ «بر خدایی که پروردگار من و شماست توکل می کنم.»

این ویژگی برجسته در لحظات آخر زندگی حضرت نیز همراه او بود. هنگامی که نیزه خورد و زخمی بر زمین افتاد، در مناجات عارفانه با معشوق خویش از این توکل بر ذات قادر متعال دم می زد: «اَسْتعینُ بِکَ ضعیفا و اتوکل علیک کافیا»

امام راحل با الهام گیری از پیام های عاشورا، خود نمادی از این توکل خالصانه به خدا، در تمام سختی ها و پیروزی ها بود که می فرمود: «اتکا به خدا بکنید. اگر ما، یک روز اتکای خودمان را از خدا برداشتیم و روی نفت گذاشتیم، یا روی سلاح گذاشتیم، بدانید که آن روز، روزی است که ما رو به شکست خواهیم رفت.»

ایشان در جای دیگر می فرماید: «ملت مسلمان و بزرگ ایران با این پیروزی بزرگ نشان دادند که با اتکال به خدای تعالی و صبر و پایداری می توان بر بزرگ ترین قدرت های شیطانی پیروز شد.»

زیارت عاشورا، حدیث قدسی

محدّث نوری، از استادان مرحوم شیخ عباس قمی می‌گوید: «در فضل و مقام زیارت عاشورا همین بس که از سِنخ دیگر زیارت‌ها نیست که به ظاهر از انشا و املای معصومی باشد. هر چند از قلوب پاک ایشان چیزی جز آنچه از عالَم بالا به آنجا برسد، بیرون نمی‌آید، ولی این زیارت از سنخ احادیث قُدسیّه است که به همین ترتیب زیارت و لعن و سلام و دعا از خدای متعالی به جبرئیل امین و از او به خاتم النبیین صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم رسیده است و به حسب تجربه، مداومت به آن در چهل روز یا کمتر، در برآوردن حاجات و رسیدن به مقاصد و دفع دشمنان بی‌نظیر است».